Er was eens een jongen.
Hij heette Bart.
Hij was een doodnormaal jongetje.
Hij woonde in een doodnormaal huisje.
Dat huisje stond in een doodnormaal steegje.
Maar...... .hij ging naar een abnormale school.
In een abnormale buurt.
En hij kreeg les van een abnormale juf (en stagiaire).
Het enige leuke op "De Bongerd" was dat er een computer in de klas stond.
Op een dag mocht Bart op de computer.
Hij moest wel op de gang want anders maakte het teveel herrie.
Hij startte War Games op.
Het was een leuk spel al wist hij niet waarom het de naam War Games had.
Het programma was geladen.
Bart zag een huppelende pony op het scherm komen .
......." Waar ben ik" zei Bart zacht hij schudde met zijn manen en hinnikte.
"Heeee, als ik hinnik en wapper met mijn manen dan ben ik een ponyyyyyyy! !!!!!!!!"
Nu keek hij om zich been.
Hij zag een paar pony's huppelen en dacht :":Misschien is het toch wel leuk hier"
Hij wandelde een paadje van barbiehoofden af! Hit?????? Natuurlijk :de vleesetende scherptandige vreselijke ActionMans.
Hij rende weg.
Na een hele tijd gerend te hebben kwam hij in een grot. Het was een grote grot, geschikt om in te overnachten
Hij ging liggen en viel al gauw in slaap.
Bart werd wakker en merkte dat hij zich in een klein vertrek bevond.
De muren waren bedekt met wandkleden en er stond een tafel met eten in .
Bart stond op, liep naar de tafel en pakte een brood.
Hij beet er heel hard in "au!!"
Bart keek in het brood er zat een vijl in ! "Ja dat brood is van de Actionmans " hoorde Bart.
Hij keek om.
Achter hem stond de mooiste, meest elegante pony die hij ooit gezien had.
Het was . ....de pony prinses.
"He! In het spel hoor ik jou toch juist te redden? vroeg Bart.
" Ja maar nu moet iemand ons allebei redden." Ze hoorden geluiden buiten en woest geschreeuw ,opeens vloog er een hak door de ruit naar binnen, daarna volgde een mannenstem de Barbies vallen aan !!!".
In no time was het kasteel ingenomen ,de barbies hadden gewonnen!!!.
Nu kon Bart weer veilig naar huis terug en hij leefde nog lang en gelukkig .
EINDE
© V.I. van der Griendt 1998,1999,2000