Er waren eens twee rovers, die waren blut.
Dat vonden ze niet erg want ze hadden een put.
Dat was geen speciale put, maar toch het was wel leuk:
Er zweefde daar een spookje rond, die lag toen in een deuk.
De rovers hoorden het gelach en zeiden van schrik: "Dit is zo eng !" "Dag, dat was ik!"
Het spookje vond dat erg leuk en zei tot zijn plezier:
"Kijk maar uit, kijk maar uit, straks verander ik jullie in een pier!"
Eén der rovers dacht eens na, en zei: "Dat kan toch niet."
De ander zei dat ook, maar zoals hij nu ziet:
Toveren bestaat wel.
Nu kon hij alleen nog maar kruipen, kruipen als een pier.
Dat vond hij niet leuk, niet leuk, want nu was hij een dier.
Waar hij is? Dat weet ik niet, maar één ding weet ik wel:
Ik ga bij die put vandaan! Heel, heel snel!

© V.I. van der Griendt 1998,1999,2000

© Tim 1998,1999,2000